Aliens en maskers in The Satanic Verses Leesclub, aflevering 4

Schrijven met Ouariachi #58

Dag vrienden,

Hier is het tweede deel van de bespreking van hoofdstuk 1.3 van De duivelsverzen.

Vorige keer lazen we over Saladin Chamcha’s jeugd, de moeizame relatie met zijn grillige vader, Changez Chamchawala, en de ‘dood zonder reden’ van zijn moeder Nasrien. En over hoe zijn vader hertrouwde met een tweede Nasrien.

We lazen over de walnoot in de tuin van zijn ouderlijk huis, over zijn kostschooltijd, en over zijn eigen huwelijk — met een vrouw genaamd Pamela Lovelace, een huwelijk dat door Saladins onvruchtbaarheid kinderloos blijft.

En dan, vijftien jaar na zijn laatste bezoek, vliegt hij naar India met een theatergezelschap genaamd de Prospero Players, voor een tournee waarbij De miljonaire van George Bernard Shaw wordt opgevoerd.

Daar, op dat midpoint, onderbrak ik de bespreking.

Zieni

Binnen twee dagen na zijn aankomst in Bombay ligt Saladin in bed met een jeugdvriendin, Zieni Vakiel — maar nog voor ze aan vrijen toekomen, valt hij flauw.

Zieni, officieel: Zienaat, een moslimnaam die ‘schoonheid’ betekent, terwijl haar achternaam Vakil Perzisch van oorsprong is en zoiets als ‘vertegenwoordiger’ of ‘advocaat’ betekent (misschien is de suggestie hier: advocaat van de duivel).

Zieni. ‘Onverschrokken. Misschien gek.’ Ze was kunstcritica en schreef een boek over ‘de beperkende mythe van de authenticiteit’ (De enige goede Indiër) en is tegenwoordig arts.

Onverschrokken, maar waar ze wél bang voor is: borstkanker, waar haar moeder aan overleed. Haar borsten zijn tijdens het vrijen verboden terrein voor Saladin. Als ze huilt, hebben haar tranen ‘de kleur en consistentie van buffelmelk’.

‘Ze had nooit een baby gekregen maar haar ogen schreiden melk.’

We bevinden ons alweer in het contrastgebied van geboorte en dood.