Schrijven met Ouariachi

Schrijven met Ouariachi

Share this post

Schrijven met Ouariachi
Schrijven met Ouariachi
'Slechts weinig schepsels zijn zo weerzinwekkend als de mens'

'Slechts weinig schepsels zijn zo weerzinwekkend als de mens'

Schrijven met Ouariachi #101

Jamal Ouariachi's avatar
Jamal Ouariachi
Apr 12, 2025
∙ Paid
4

Share this post

Schrijven met Ouariachi
Schrijven met Ouariachi
'Slechts weinig schepsels zijn zo weerzinwekkend als de mens'
1
1
Share

Hallo daar,

Het gebeurt niet meer zo vaak dat een personage zich vanaf pagina één laat kennen als een onaangenaam persoon.

Michel Houellebecq maakte er carrière mee, maar in het derde decennium van de eenentwintigste eeuw waait een andere wind, heb ik de indruk.

Het is de lauwwarme wind van autofictie, vrees ik, die ervoor zorgt dat de verteller — die dus per definitie overeenkomt met de auteur — aardig gevonden wil worden, in ieder geval in eerste instantie.

De klootzak-verteller lijkt een uitstervend ras.

Ik weet niet meer hoe ik bij de Chinese schrijfster Yiyun Li ben beland, ik heb blijkbaar op zeker moment de noodzaak gevoeld haar verhalenbundel Gouden jongen, meisje van smaragd aan te schaffen (volgens mijn mailprogramma was dat in mei 2020, tijdens de eerste corona-lockdown), maar het waarom is me ontschoten.

Zo’n boek ligt er dan een tijdje, soms blader je er eens wat doorheen, soms lees je de eerste twee pagina’s van een verhaal, maar je merkt dat je niet in de stemming bent, of dat het op dat specifieke moment nét te veel moeite kost om door te dringen tot een tekst die de lezer niet meteen hartelijk verwelkomt…

Althans, zo gaat dat bij mij vaak met boeken die op de eeuwig aanwezige ongelezen-stapels in huis liggen.

Maar uiteindelijk worden al die boeken gelezen. Het is een kwestie van wachten op het juiste moment.

En over dat juiste moment ga ik het vandaag hebben.

Mocht je nou denken: goh, dat Schrijven met Ouariachi verschaft me elke week weer een hoop leesplezier, inzichten of nieuwe ideeën?

Gun dat dan een ander ook en verspreid het woord! Hoe meer zielen deze nieuwsbrief lezen, hoe meer tijd ik kan besteden aan het nóg beter maken ervan.

Share Schrijven met Ouariachi

En als je nog geen abonnement hebt: voor 5 euro per maand of een voordelige 50 euro per jaar ontvang je Schrijven met Ouariachi wekelijks in je inbox.

En je leest dan niet alleen elke week de nieuwste editie van deze nieuwsbrief, maar je krijgt ook toegang tot het 101 afleveringen tellende archief én de 70 afleveringen die samen de cursus ‘Een verhaal in 10 weken’ vormen.


Gezworen zusterschap

Laatst was het juiste moment. Ik sloeg de bundel Gouden jongen, meisje van smaragd ergens over de helft open en begon in het verhaal ‘Voortsnellend’.

En was verkocht.

Het verhaal gaat over Ailin, een oudere vrouw die terugkijkt op het moment dat zij, vijftig jaar geleden, als meisje van twaalf, met haar vriendinnen een gezworen zusterschap bezegelde.

Vijftig jaar geleden. De bundel is van 2010, en als we dat jaartal als vertel-heden nemen, moeten we dus ongeveer naar het jaar 1960 terug.

De Mao-tijd. De verschrikkelijke Grote Sprong Voorwaarts.

Na hun vriendinnenritueel gaan de meisjes naar ‘de enige fotograaf in de stad om een foto te laten maken’.

Later wordt er getrouwd, er worden kinderen gebaard. De foto die op de dag van het bezegelen van hun ‘gezworen zusterschap’ is genomen, ‘werd samen met een paar van [Ailins] meisjeskleren opgeborgen in een koffer die tijdens haar huwelijk maar zelden werd geopend.’

Totdat Ying, Ailins veertienjarige kleindochter, erop stuit.

Een tijdlang laat Yiyun Li deze situatie voortkabbelen: een grootmoeder, haar kleindochter en een foto. Er zijn cultuurverschillen: de kleindochter is met haar ouders naar Portugal geëmigreerd en keert slechts eens in de zoveel tijd terug naar China.

Er is het leeftijdverschil.

Het kabbelt, tot ineens de snijdende waarheid boven water komt.

Ailin heeft geen contact meer met de andere twee meisjes van die foto, Mei en Lan, de gezworen zusters.

En dan, schoorvoetend, komt het echte verhaal.

Ailin heeft ooit ‘een grap’ gemaakt: toen de andere twee kinderen kregen, de ene een jongen, de ander een meisje, stelde Ailin voor dat er uiteindelijk een huwelijk tussen die twee gearrangeerd moest worden.

Het werd niet als grap opgevat.

Toen de twee kinderen tieners waren, besloten de drie gezworen zusters van vroeger alvast een kleine ceremonie te organiseren om de twee tieners semi-officieel met elkaar te verbinden.

En kort daarna, in de hoop op iets wat hem nog niet toekwam, doodde de jongen ‘per ongeluk’ het meisje.

En toen kreeg de jongen de doodstraf.

Twee dode kinderen.

Keep reading with a 7-day free trial

Subscribe to Schrijven met Ouariachi to keep reading this post and get 7 days of free access to the full post archives.

Already a paid subscriber? Sign in
© 2025 Jamal Ouariachi
Privacy ∙ Terms ∙ Collection notice
Start writingGet the app
Substack is the home for great culture

Share